เข้าค่ายกันดีกว่า

ช่วงนี้ .... เด็กน้อยทั้งสยามประเทศ จะเข้าสู่ฤดูกาล "เข้าค่าย แชมป์เปี้ยนชิบ" .....
เข้าค่ายเป็นกิจกรรมหนึ่งที่ อิฉันปลามปลื้มและชื่นชอบมาก  

การเข้าค่ายจะเป็นการประเมินผลขั้นสุดท้าย .... ของวิชา ลูกเสือ เนตรนารี 
เราจะได้คืนดี หรือหมั่นไส้ เพื่อนร่วมชั้น มากขั้น .... ก็เพราะเข้าค่ายนี่แหละ หุหุ  


เคยไหม .... แกล้งเอาน้ำไปสาดเต็นท์เพื่อนที่เราไม่ชอบหน้า ..... ใครไม่เคย (แต่ดิฉันเคยคะ ว่ะ ฮ่าๆๆ ) .... ช่วงเข้าค่าย จับมือใครดมไม่ได้ เราจะเป็น ผู้ร้ายหัวใจสีชมพู แอ๊วแบ๊วไป หรือจะมุดไปขโมยกางเกงในเพื่อน มาเพื่อทำพิธีวูดูก็ได้ .... อันนี้ไม่เคยทำ แต่เคยคิด 


แต่ตอนนี้ อายุ 30 ปี แล้ว ..... ไม่มีค่ายให้เข้ากันอีกต่อไป 
ความสดใส เราเริ่มเจือจาง คืนวันแห่งการผจญภัย แบบอาจารย์คอยระวังหลังให้ หมดไป เหลือแต่ชีวิตจริงที่ต้องเผชิญ ผจญภัย ไม่มีใครคอยถือไม้ง่าม นกหวีด ช่วยเราได้อีกแล้ว

ด้นสดกันล้วนๆ ไม่มีแสตนอิน เจ็บจริง เล่นจริง ทุกฉาก

ตอนนี้ ถ้าอยากเข้าค่าย .... 
ทำได้คงแค่   ค่ายกักกันสัตว์เขต 11 ประจวบ (อันนี้น่าลองไปจัดกิจกรรม )


เมื่อเราโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ .... 
รูปแบบค่ายจะเปลี่ยนไป เป็น สัมมนา (Seminar) 

สัมมนา มักจะเป็นคำแอบอ้าง ของนักเรียนโท-เอก 
ที่หาเรื่องไปเที่ยวทะเล หาของกินอร่อยจากโรงแรม ..... แล้วแอ๊บ เอาเรื่องวิชาการมาบังหน้า 

สัมมนา เราไม่ต้องเตรียม อาหารกระป๋อง โต๊ะ เต็นท์ หม้อ ไห ไข่ ชาม ไม้ง่าม ความหรู พู่ระหงษ์ องค์บาก 

สัมมนา ... เราเตรียมเงิน ชุดว่ายน้ำ แว่นตาเก๋ๆ Dress เริ่ดๆ เวลาขึ้นพรีเซนต์ และความรู้นิดส์ๆ เผื่ออาจารย์ถาม (รุ่นพี่เคยบอกว่า สัมมนา จริงๆ เมริงอย่าอ่านหนังสือเยอะ เดี๋ยวเที่ยวไม่สนุก !!! ) อืมมมม .....  อาจารย์รู้ เมริงโดนด่าแน่ อิรุ่นพี่ กะจะเที่ยว ตาเขียวเชียว 


เวลาเข้าค่าย เราจะได้ความรู้สึก Adventure
แต่เวลาเข้าสัมมนา เราจะได้ความรู้สึก Addict  (เสพติด) ซึมๆ มึนๆ แต่ก็ชอบ และ สนุก 


บางทีความรัก ก็เหมือนการ "การเข้าค่าย" 
สนุก มันส์ ประจัญบาน ต้อง Adventure ห้ำหั่นกัน เปรี้ยวจิกตา ด่าติดจอ สะเทือนใจ เขย่าอารมณ์กันระทึก ครึกโครม 

แต่บางทีเราก็อยากได้ความรักแบบ "การเข้าสัมมนา" 
ช้าๆ ซึมๆ เชื่องๆ ดูขยันขันแข็ง ชวนกันไปดู paper research วิเคราะห์ ถกประเด็นการวิจัย ให้อาจารย์เห็นเคลิ้มๆ .... แต่พอลับตาปั๊บ ..... เราก็แอบหนี สัมมนา ไปลั่นลา ไปเที่ยว ไปว่ายน้ำ ไปช๊อปปี้ง (อย่าเถียง เด็กป.โท ทำกันทั้งนั้น ฮ่าๆๆ )   

ชั้นชอบความรัก แบบนี้ เพราะความสัมพันธ์แบบเข้าค่าย มัน Adventure สนุก ตื่นเต้นมากก็จริง แต่ถ้ามากเกินไป ความเหนื่อย อ่อนล้า จะเข้ามาแทนที่ ..... และสุดท้าย เราทั้งคู่ จะเพลียและเบื่อกันไปในที่สุด .....


ให้ความรัก เป็นเรื่องของการสัมมนาระหว่างกัน ......
ไม่เข้าใจก็ถาม ช้าๆ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องระทึก ประกาศศึก ยุทธหัตถี ..... 
เอาแบบ ห๊า??? เมื่อกี้พี่ว่าไรนะ น้องไม่ทันฟัง อธิบายช้าๆสิ  ...... หรือ ดู นั่น โน่น นี่ ..... พอเริ่มรู้สึกอิ่มกับการเรียนรู้ ก็จูงมือกันไป เดินห้าง เดินชายหาด เที่ยวเบาๆ ชิลๆ ..... ถ่ายรูป อัพเฟส 

พอเห็นอาจารย์ ก็เก็กหน้าเข้ม อธิบายงานวิจัย ผลของ progress เทคโนโลยี ที่ได้ดูมา .... 

ตกดึก ก็แอบ ตั้งวงไพ่ กับเมเจอร์อื่น เล่นป๊อกเก้า เจ้ามือกินรอบวง  โฮ๊ะ ๆๆๆ ..... 

ตื่นมาตอนเช้า ก็นั่งเป็น Back up ทำหน้าสดใส เชียร์อาจารย์ตอนท่านขึ้น Present + Speaking + Symposium ไปแบบ นิ่งๆ เปรี้ยว เฉี่ยวๆ ชิลๆ 


มันเป็น Moment กำลังพอดี ไม่มากไป ไม่เครียดเกิน ไม่โหดร้าย 
ยิ้มๆ กันไปเรื่อยๆ .... ไม่เข้าใจก็ปลอ่ยมือกันซักพัก .... เดินไปดูโปสเตอร์ หรืองานวิจัย อื่นแทน 
เข้าใจกันเมื่อไหร่ ก็กลับมาจับมือเหมือนเดิม ..... 

ความรัก ไม่มีรูปแบบ .....
แต่แบบเนี้ยะ .... ชั้นชอบ .... จบนะ อิอิ