รักครั้งที่ 4 ... เพลงก่อนตาย
..... คราวนี้ บีบ zip-file ... กะส่งให้ ทางเมล์ มือถือ ....
รักที่เหมือนไม่หวาน แต่ออกแนวขำ เป็นเพื่อน ... เออ ช่าย หมอโอ๊ตนั้นแหละ
รักครั้งนี้ ตลกนะ ไปถามเพื่อนๆ ในค่ายได้ เพราะความจริงคือ ตอนแรกชอบ อิ-นริศตะหากกก !!!!
แต่เพราะเป็นคนชอบเขียนไดอะรี่ และเก็บรูปสวยๆ ในสมุด .... โอ๊ตซึ้งชอบนั่งบิดขี้เกียจใกล้ๆกัน และชะโงกหน้ามาแอบอ่าน ไดอะรี่ .... มันบอกว่า ชั้นถ่ายรูปสวย (อะแน่ละสิ เจ๊เรียนถ่ายรูปมา เรื่องแบบนี้ชิลๆ ) .....
จากนั้นทุกคนก็ ขยันขันแข็งในการ ออกหน่วย .... มีแต่อิโอ๊ตกะแจ่มที่ออกแนวขี้เกียจอิฉันก็เช่นกัน ฮ่าๆๆๆ ไปกินสุกี้ ไปกินสุกี้ สนุกกันสุดๆ ...... จนวันสุดท้ายที่ มศว. กลับก่อน มันรู้สึกเหวงมาก ไม่มีเพื่อนเล่นแล้ว เหงา ยิ่งส่งมันขึ้นรถ กับแววตาแดงๆ (โอ๊ตร้องไห้อะ หลงรักกันตอนนั้นแหละ)
... กับโอ๊ต เกือบจะเรียกเลยว่า รักแบบแปลกๆ ....
ไม่ใช่อารมณ์หวานอย่างพี่จุฬา มันน่าจะอารมณ์ ออกฟิล์ว เหงา เรียนจบ ปี.4 มันสับสน ....
โอ๊ตเป็นคนตานิ่งๆ แต่ยิ้มร่าร่า ได้ตลอดเวลา
ยิ่งถูกชะตา เหมือนเจอคนนิสัยแบบเดียวกัน
..... เค้าเป็นแรงบันดาลใจ ให้เราพยายามเรียน ตั้งใจทำงาน ต่อโท ต่อเอก
.... คราวนี้ ตั้งใจว่าจะบอกความนัยซะที ชั้นชอบแกร์นะ ....
ทำทุกอย่างเสร็จสัพท์
ถ้า say yes จะไปหาถึงองค์รักษ์เลยทีเดียว .....
ปรากฏว่าแอบไปดู Hi5 หึหึ .... โอ๊ตเป็นแฟนแป้งไปเรียบร้อยแล้ว จี๊ดมาก
แถมอันนี้ออกแนวตื้อด้วยนะ ....
จนเพื่อนหนึ่งบอกว่าพอเถอะ ....
โอ๊ตรักหมอแป้งจริงๆ .... หมอแป้งสอนโอ๊ตขับรถ หมอแป้งเอาใจ ติวหนังสือ เลือก extern intern โรงพยาบาลเดียวกัน ทำนั่น โน่น นี่ ให้โอ๊ตเยอะมาก ....
แกสู้เค้าไม่ได้หรอกพร !!!! ตัดใจซะอิวอก !!!!!!!!!
เฉาเลยคะ .... เฉาลงมาก .... นน.ลดลงกว่า 10 Kg เดินทางไปบ้านที่เป็นความทรงจำ ตอนเราเจอกัน .... และก็ยืนยันคำว่า .....
ทุกอย่างในโลกนี้ย่อมเปลี่ยนแปลง !!!! แต่ก็ยังดีที่รู้สึกว่า
"อย่างน้อยชีวิตหนึ่ง ก็ได้เจอคนที่นิสัยเหมือนกัน"......
จนโอ๊ตโทรมาอีกที ตอน ทำงาน Goodyear .... บอกตรงๆว่า
เป็นความทรงจำ ที่สวยงาม
ย้อนกลับไปไม่ได้ และไม่คิดจะย้อนอีกด้วย แต่จะเก็บสิ่งดีๆ นี้ไว้อีกนานๆ.....
ทุกครั้งที่ ท้อ เหนื่อย กับงาน ....
จะนึกถึงแววตานิ่งๆ แต่การกระทำเล่นๆ ขำๆ
เหมือนกับการ หนักเอา เบาสู้ "แต่หนูไม่จำเป็นต้องเก๊กหน้าเครียดตลอดเวลา"....
ลาก่อนนะ .... อิหมอตานิ่ง แต่แอบมีร่างสิงเป็นลิงวอก
รักครั้งที่ 5 .... กับเพลงก่อนตายที่ไม่ได้มอบให้ใครซักที
คนนี้ .... เป็นวิศวะ ชื่อ XXX ขอสงวนนาม ..... เราเจอกันเพราะความบังเอิญ และเป็นช่วงที่อิฉัน สวยสุดในชีวิตก็ว่าได้ (ใส่เสื้อเบอร์ M มีเอว น่ารัก ดัดฟัน Cute สุดๆ) .....
พี่เค้าจบวิศวะคอม แต่ที่บ้านทำสวน เลยออกแนวขาลุยมาก ดำๆ ถึกๆ แต่ใจดีที่สุดในสามโลก .. สวนใหญ่มาก ไม่เล็กเลย
ก็ชอบนะ น่ารัก ใจดี ไปกินขนมกันที่ท่าน้ำนนท์บ่อยมาก . พี่เค้ามีสวนที่ ชุมพร ประจวบ และเพรชบุรีเลยมา กทม.ได้บ่อยๆ ...... พี่เค้าเคยมานั่งรอที่พระนครเหนือจนถึง 3 ทุ่ม เก๋ดีมะ ?
เสียดาย คุยกันไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ ทั้งๆที่เรารู้สึกดีต่อกัน เป็นคนแรกที่จับมือแล้วอุ่น แถมเป็นสุภาพบุรุษมาก เชื่อไหมว่าชวนขึ้นห้อง (ไปกินน้ำนะ ไม่ได้คิดไรเลย .... พี่เค้าบอกว่า อย่าเลย เดี๋ยวน้องจะเสียชื่อ)
กินเอ็มเคกันบ่อยเกิ๊น (พี่เค้ารู้ว่าเราชอบเอ็มเคมาก) ..... รู้หมดว่าเราชอบหนังแนวไหน
เวลาคุยกันก็จะชอบนั่งยิ้ม ไม่ทักไม่ท้วง ไม่เออ-ออ ยิ้มอย่างเดียว
ตอนเราไม่สบาย ขับรถมาหา (เอ๊ะ หรือ มาซื้อปุ๋ยก็ไม่แน่ใจ)
แต่ไม่เคยเลี้ยงนะ ..... ไปเที่ยวกันจะ shared ตลอด
พี่เค้าสอนว่า ..... จำไว้นะอย่าให้ผู้ชายคนไหนเลี้ยงทุกฝีก้าว!!!!!!
เพราะเมื่อไหร่ที่เค้าได้เราแล้ว เค้าจะไม่อยากเลี้ยงเราอีกต่อไป (ไง เจ๋งไหม ความคิดดีสุดๆ)
แต่พี่เค้าก็ไม่ได้งกนะ เพราะมีขนมมาฝากเสมอแหละ
ชอบพี่เค้ามาก ..... ไรท์แผ่น CD ไว้เลย เพลงก่อนตายนี่แหละ
กะว่าต้องเป็นคนนี้แน่ๆ ....
ตอนหลัง เราทะเลาะกัน ..... แรงมาก
เรื่อง .... น้องสาวเค้า .....ประมาณว่า น้องเค้าขึ้นโรงพัก ข้อหาทำร้ายร่างกาย ทะเลาะวิวาท อะไรทำนองนั้น
พี่เค้าก็โทรมา บอกให้ไปช่วยหน่อย ไปหาน้องเค้าที
ราก็ติดทำงาน ติดเรียน หลายอย่าง เงินก็ไม่ค่อยมีด้วย (ซึ่งในความเป็นจริงก็ควรจะไป) แต่ไม่ได้ใส่ใจ .....
จน 3 ทุ่มของอีกวัน พี่ชายเค้ามารับน้อง
เพิ่งรู้ว่า .... น้องเค้านอนในคุก 24 ชม.
... เค้าโกรธ ถามว่าทำไมแค่นี้ช่วยไม่ได้
เลยบอกว่า .... "บัวไม่ได้สนิทกับพี่ขนาดนั้น "
เราโกรธกัน ไม่คุยกัน ......
และช่วงนั้นมันปวดหัว งานกระทรวง + ลาออก + หางานใหม่
ยุ่งมาก ชีวิตดำมืดสุดๆ ไม่อยากพบเจอใคร เก็บตัวพักใหญ่ หายไปเลย ไม่คบใคร
ทีนี้ .... พี่เค้าก็โทรมาอีก .....แต่ก็ไม่อยากคุยด้วยแล้ว
นัดไปนั่งกินข้าวกันที่ท่าน้ำนนท์ ....
ไม่มองหน้ากันเลย ถามคำตอบคำ อึดอัดมาก
นั่งจนถึงหนึ่งทุ่ม ....
พี่เค้าคงไม่ไหว .... ร้องไห้ แล้วถามว่า "เราจะไม่พูดกันดีๆ ใช่ไหม"
ตอบไปสั้นๆว่า .... "อือ"
(จริงๆ อารมณ์มันเครียดเรื่องงาน และเรื่องอื่น มากกว่านะ ไม่ได้ซีเรียสเรื่องรักเลยแม้แต่ซักนิดเดียว)
แล้วพี่เค้าพูดกลับมาว่า ..... บัวเป็นผู้หญิงที่ใจดำที่สุดในโลก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จบจ๊ะ ครั้งสุดท้ายเจ็บสุด
หักซิม เปลี่ยนเบอร์ ย้ายหอ ย้ายที่ทำงาน .... หักแผ่นเพลง ก่อนตาย ทิ้ง .....
หลังจากนั้น 6 เดือน .....
เอาเพลง .... หากฉันรู้-ของตอง ....มาฟังเกือบทุกวัน (ความรู้สึกช้า เพิ่งรู้ว่าตัวเองอกหัก หุหุ)
..... ตั้งแต่วันนั้น ..... ถ้าชอบใคร ......
จะไม่รอช้าเลยที่จะพูดว่ารัก ไม่รอช้าเลยที่จะบอกว่าชอบ
เพราะกลัวว่าจะไม่ได้พูดอีก กลัวเค้าจะไม่รู้ ....
แต่เอาเข้าจริง ..... ก็ไม่เคยได้บอก "รัก" ใครเป็นจริงเป็นจัง อีกเลย นานแสนนาน
(ยกเว้นพี่วุธ Goodyear *ที่ขอไม่พูดถึงดีกว่า เพราะลืมไปหมดแล้วจริงๆ )
เพลงก่อนตาย ..... กะว่าจะ write ลงแผ่นไปเปิดตอนงานแต่งงาน
เอาให้มันส์กันกระจาย จะเปิดให้ Jeff ฟัง .....
แต่ทุกอย่างก็เหมือนสายเกินไปแล้ว เพราะดูเหมือนเราจะไม่ได้รักกันแล้วรึเปล่า
ก็แค่นั่งรอต่อไป ...... ให้ครบตามที่สัญญา 2 ปี
เริ่ม Focus ไปที่ 5 สิ่งที่ต้องทำให้ได้ในชีวิตนี้
- มีลูก (ถ้าไม่มีสามีก็ Adoptions)
- ไปอิยิปต์ ไปเที่ยว
- เรียน โท-เอก Genetics Engineering --เรียนพร้อมลูก
- ลดน้ำหนัก 15 kg
- เปิดร้านนม น่ารักๆ
ชั้นก็ยัง ..... ชอบเพลงก่อนตายเหมือนเดิม ......
เพราะมันมีความหมายลึกซึ้งเหมือนเดิม
ก็ยังคิดจะ write ลงแผ่นตามเดิม .....
เก็บเอาไว้ 10 ปี 20 ปี รอไปเรื่อยๆ
มันต้องมีซักคนแหละนะ ที่ชั้นจะยื่นให้ แบบบยิ้มๆ ขำๆ ....
และพูดว่า "คุณเกิดมาเพื่อเพลงนี้จริงๆ"
คุณไม่ต้องรวย ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องหรูหราอะไรเลย ......
แต่คุณเป็นคนนั้นจริงๆ ที่อยากจะบอกว่า
"ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันตาย ก็คงจะไม่เสียที ....
ชีวิตฉันถึงมันไม่ค่อยรักดี วันนี้ฉันยังได้รักเธอ" !!!!
ซึ้งดีเนอะ .... รอต่อไปละกัน ว่าเค้าคนนั้นจะเป็นใคร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น