บางที มโนจิต ก็ใช้รักษาอาการ เหงาได้ดี .... ใช้บางเป็นครั้งคราว บรรเทา อาการบาดเจ็บภายใน .... ชั้นไม่ได้เลือก "ข้างพ่อ" .... ทั้งๆ ที่ สุเทพ และ พี่มาร์ค ประกาศกร้าว ..... ไม่ไปเลือกตั้ง
บอกตรงๆ เจ็บ !!!! ..... ลึกๆ ชั้นมั่นใจว่า พี่อภิสิทธิ์ต้องไปแน่ๆ .... เพราะอภิสิทธิ์ เป็นคนชัด เป็นคนตรง และเดินตามกรอบ ..... เป็นสไตล์ที่ชั้นชอบกดไลท์ ..... เป็นนักการเมืองที่จบ Oxford แต่พยายามทุกวิถีทางเพื่อสนับสนุน ให้คนต่างจังหวัดได้รับโอกาสเท่ากับ คนในเมือง
ซึ่งจริงๆ ชั้นคงเถียงคนอื่นไม่ได้ เพราะการเป็นนายกที่ดี ควรคำนึงถึง การบริหารประเทศ เศรษฐกิจ อัตตราการลงทุน ค่าครองชีพ แต่ชั้นสารภาพตามตรง ว่าชอบแบบนี้ และไม่คาดหวังให้ใครมาเข้าใจด้วย
อ้อ และอีกอย่าง ตระกูลเวชชาชีวะ เป็นหมอแทบจะทุกคน .... แต่มีพี่อภิสิทธิคนเดียวนี่แหละที่เรียนรัฐศาสตร์ ..... เพราะสปิริตแรง กล้า ว่าอยากพัฒนาประเทศ ไม่รักได้ไง คนแบบนี้
(ชั้นพูดถึง อภิสิทธ์ เวชชาชีวะนะคะ ... ไม่ได้ refer ถึง มาร์คคนอื่น ประเทศอื่น .... และนั่นแหละ คือประเด็น .... ชั้นรู้ว่า พี่มาร์ค พี่เป็ด พ่อคนนั้น .... เราไม่น่าจะไปกันได้จริงๆ เข้ากันไม่ได้ คุยกันไม่รู้เรื่อง .... และชั้นก็บอกพ่อไปแล้วว่าขอโทษ ..... ยินดี ยืนตรงนี้ เพื่อทำทุกอย่าง เพราะอยากใช้หนี้ให้ พ่อ อย่างจริงใจ .... )
พรุ่งนี้ คงไปเลือกตั้งคนเดียว ..... กำลังคิดถึงฤกษ์งามยามดี ไปตอนไหน
แล้วเค้าเลือกกันที่ไหนแล้ววะ ???? .... ช่างเถอะ .... ค่อยว่ากัน
เอาละ .... เขียนยาวเชียว ไม่เกี่ยวกะประเด็นที่จะเมาท์เลย
วันนี้จะขอเมาท์เรื่อง Admissions Movie
วันนี้นั่งดูหนังเรื่อง Admissions ..... หนังเรื่องนี้ rate ความนิยมไม่เยอะ 2-3 ดาวเอง .... แถมเป็นหนังวัยรุ่นจ๋า ซึ่งปกติจะไม่ดูหรอก เพราะพ้นวัยแล้วอะ .....
แต่เนื้อเรื่องน่าสนใจที่ ...... นางเอก เป็นคณะกรรมการพิจารณา เด็กเข้าเรียน ที่พรินต์ตัน
พรินต์ตัน เยล ฮาร์เวิร์ด .... ถือเป็นมหาลัยดังมาก ฉลาดอย่างเดียวไม่ได้ ต้องรวย และมีพื้นฐานดีเยี่ยม ถึงจะเข้าไปได้ .....
นางเอกเข้าใจว่า ..... เด็กคนหนึ่งจากบ้านนอก คือลูกของตัวเองที่เคยท้องตอนเรียน แล้วทิ้งไป ....เธอจึงพยายามทุกอย่างเพื่อให้ เด็กคนนี้ได้เรียนที่ พริ้นตัน !!!!!
เอาจริงๆ ความรู้สึกชั้นนะ ..... เด็กคนนี้ เหมือนชั้นเลยอะ
ถามจริงๆ ว่าเด็กคนนี้ .... เหมาะไหมที่จะเรียน พริ้นท์ตัน .... ไม่อะ .... ไม่เลย ....
เค้าอาจจะโดดเด่นในบางเรื่อง เช่น เค้าอาจจะเรียนดีบางวิชา สอบบางตัวเต็มตลอด แถมคะแนน SAT เกือบเต็มทั้งๆ ที่ไม่เคยไเรียน .... แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า .... เด็กคนนี้ จะมีคุณสมบัติจนน่าทึ่ง
ชั้นดูหนังเรื่องนี้จบ .... ถามตัวเองเลย .....
แล้วชั้นเหมาะเหรอ ที่จะยืนตรงจุดจุดนี้ !!!!!!!!!!!!
ไม่เลย ไม่มี .... คุณสมบัติ ไม่ครบ ไม่พอ ไม่คู่ควร ไม่ใช่ ไม่ Match
แทบจะไม่มีสิทธิส่งใบสมัครให้คณะกรรมการพิจารณาด้วยซ้ำ กับคำว่า Prince-Ton !!!!
ตอนที่คณะ กรรมการ โหวต .... ว่าจะรับหรือไม่
ตอนนั้น ชั้นเดาถูกอยู่แล้ว .... ว่าไม่ควรรับ !!!!!!!!!! (ขนาดแอบมโน เข้าข้างว่าตัวเองเป็นเด็กคนนั้น) ..... แต่ถ้าพิจารณาคุณสมบัติคนอื่น จากใบสมัคร 20,000 กว่าคน .... เด็กคนนี้ถือว่า Drop
บางคน Qualifies มาเด่นมากกกกกกก เป็นผู้สืบทอดตระกูล กิจการ บริษัทข้ามชาติ ขนาดยักษ์ หรือบางคนที่ไม่ได้รวย ก็ฉลาดสติปัญญาระดับโลก ..... แต่ก็ยังไม่ผ่าน .... แล้วเด็กคนนี้ ผ่านเข้ามา .... ถือว่า "อภิสิทธิ์ไปไหม ??? "
ยิ่งตอนที่นางเอก สลับแฟ้ม ...... ชั้นนั่งยิ้ม และหัวเราะเลยว่า ..... เธอกำลังทำร้ายเด็กคนนั้นอยู่อย่างเจ็บปวดมากๆ !!!!!
นางเอกจะคิดบ้างไหมว่า .....
- แล้วเด็กคนนี้ จะไปอยู่กับสังคมนั้นได้อย่างไร เพราะคณะกรรมการไม่ได้ยอมรับแต่แรก !!!!
- เค้าจะมีเพื่อนไหม จะคบกับใครละ .... ในเมื่อ เค้าเป็นเด็กธรรมดา แต่คนอื่นที่รับมา เป็นระดับลูกขุนนางผู้สืบทอดตระกูลดังๆ รอบโลก !!!!!!!!!!
- เค้าจะเรียนได้ไหม .... ในเมื่อ พริ้นตั้น เน้นเรื่อง วิชาการสุดเข้ม แต่ความรู้เค้ามาจากแค่ประสบการณ์จริงริมถนน
- เค้าจะคุยกับกลุ่มเพื่อนในคณะรู้เรื่องไหม .... ในเมื่อ คนอื่นๆ เรียน ขี่ม้า ฟันดาบ ตีกอล์ฟ แต่เด็กคนนี้ มือจับขวาน จับจอบ ขุดดิน ไถหญ้า พรวนดิน
- เวลาไปเที่ยว เด็กคนนี้จะไปกับใคร เมื่อต้นทุนทางสังคมที่เติบโตมา ไม่เหมือนคนอื่นเลย
แถมเด็กคนนี้ ก็จะได้ศึกษา โลกกว้างตามที่เค้าถนัดด้วย .....
อย่าลืมนะ she เป็น Broad คณะกรรมการ .... จะ Refer Recommended candidate ไปที่ไหนก็ได้ เป็น Oversea รอบโลกยังได้เลย แถมทุนผู้สนับสนุน แทบจะมีรอบเต็มโต๊ะ เอาที่เหมาะกับเด็กจริงๆ .... โดยไม่ใช่ "Prince-TON"
ชั้นสงสาร เด็กน้อย ..... ที่ตอนหลังเค้าถามนางเอกว่า
ตกลงผมเข้าพริ้นตั้นได้ เพราะความสามารถจริงๆ .... "หรือเพราะคุณรักผมกันแน่ ???"
มันเจ็บสุดก็ประโยคนี้แหละคุณ ..... เพราะจริงๆ เด็กก็รู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเอง Firm ไม่พอ คุณสมบัติไม่ผ่าน..... (ชั้นแอบคิดว่า เรียนไม่ถึงปี 4 โดนรีไทน์แน่เมริง ฮ่าๆๆ เจ๊ไม่ได้สบประมาทนะ .... แต่เมริงจะเครียดเรื่องอื่น จนไม่เป็นอันกิน อันเรียนเลยหละ ว่ะ ๆๆๆ )
แหม เด็กที่ผ่านอุปสรรคชีวิตมากขนาดนั้น ทำงาน อยู่สถานกำพร้า ผ่าดงพงพี ถือจอบ ถือขวาน ผ่าฟืน ขนาดนั้น มันเดาทางได้อยู่แล้วว่า ตรงนี้ ใช่หรือไม่ใช่ ที่ควรจะยืน .....
ชั้นไม่ได้มองโลกในแง่ร้าย ....
แต่ชั้นมองโลกในแง่จริง !!!!
ตอนเรียนมหิดล .... นั่นก็ไม่ได้ถือว่าต่างมากนะ (ยังอึดอัดที่จะปรับตัวเลย) ..... เด็ก กทม. เรียนภาษาอังกฤษ แบบชนิดเขียนเรียงความได้เป็นเล่ม ขณะที่ชั้นเด็ก ตจว ยังอ่านศัพท์ยาวๆ ไม่ออก อย่าว่าแต่เขียนเลย
แล้วนี่ ...... จากหาบน้ำ ตำข้าว เผาถ่าน ปั้นจาน ปั้นนหม้อ ..... แล้วต้องไปเรียน Price-Ton .... หึหึ งานเข้ากันลั่นลา ทั้งมหาลัยแน่ .... และสุดท้าย "เด็กเองนั่นแหละที่เป็นทุกข์"
ถ้าชั้นเป็นผู้กำกับ .... จะขอแก้บทใหม่ เอาเป็นให้เค้า ได้ไปเรียนที่อื่น ประเทศอื่น .....
เรียนจบเค้า ก็กลับไปตั้งโรงงาน ตั้งบริษัท สร้างสังคม และพัฒนาชุมชน สร้างมหาลัย สร้างงาน กระจายความรู้ Decentralization กระจายความเจริญ ไปสู่ชนบท อย่างแท้จริง
นางเอก พลาดตั้งแต่ สลับแฟ้ม
พลาด เพราะรัก .... จนลืมมอง "ความจริง"
พลาด เพราะมั่นใจว่าให้สิ่งที่ดีที่สุด ..... แต่อาจจะไม่เหมาะกับเค้าเลยก็ได้ !!!!
ตอนจบ .... ชั้นเกิดอีก 1 คำถาม .... แล้วใครจ่ายค่าเทอมว่ะ
เพราะ Private University ขนาดนั้นค่าเทอมอืมมมมม ก็ไม่รู้สินะ (เอาเป็นว่า พ่อแม่แท้จริงของเด็กคนนั้นจะหาค่าเทอมมาจ่ายได้ไหมวะ และสุดท้าย จะเป็นภาระกับเด็กน้อยไหมตอนเรียนจบ )
พริ้นตัน เยล ฮาร์เวิร์ด อ๊อกฟอร์ด ..... นั่นคือ ดีที่สุด ครบทุกประการ ของคุณสมบัติ ที่ทั่วโลกยอมรับ เหมาะกับการเป็นผู้นำ เป็นผู้บริหารแนวหน้า .... เอาจริงๆ ชั้นก็อยากเข้านะ ถ้ามีคุณสมบัติครบตามในหนังแบบนั้น
แต่ถ้าเรารู้ตัวว่า ..... ไม่เหมาะ ไม่ครบ ชั้นว่า ลองขอทุน Abroad ของประเทศกำลังพัฒนาดูไหม ...... ได้เงิน ได้เที่ยว ได้เรียน ได้ความรู้ ได้ความสุข ได้เพื่อน ......
ปล.สุดท้าย ..... พระเอกเรื่องนี้หล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ยิ่งตอนถือขวาน หล่อสุดๆ เพิ่งรู้ว่าผู้ชายถือขวาน ..... หล่อกว่าผู้ชายถือปืนเป็นอาวุธซะอีก ดูลูกทุ่งดี เฮฮา เข้ม .....
ปล. ขออภัยด้วย ที่อ้างชื่อสถาบันทั้หมดนะคะ .... อ้างเพราะรักและชื่นชม..... หน้าตาแบบอิฉัน เข้าไม่ได้แน่นอน .... ไม่กล้า แม้แต่จะคิดส่งใบสมัครคะ ขออภัยที่กล่าวถึง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น