Human Being

อีกไม่กี่วัน ก็จะไปสอบ อบจ. ไม่รู้จะสอบได้ไหม 
แอบหวังลึกๆ ว่าไม่อยากได้ เพราะดิฉันไม่เหมาะจะทำงานด้านการป้องกัน รักษา และเฝ้าระวังหรอก 
แถมคนสมัครยังมีเยอะซะเกือบ 300 

เลขที่สมัครก็ระทึก ครึกโครม คือ 121 (เป็นตัวเลขที่น่ากลัวมาก ป้ากลัวเลข 2 จริงๆ สาบานเถอะ)
อยากได้ 3 หรือ 4 หรือ 6 และ 9 ซะมากกว่า .... 5 ก็โอเคนะ กำลังงดงาม 

จริงๆ พี่ดำบอกว่าให้อยู่บ้าน 
(ก็แอบเอาใจช่วยพี่ดำนะ ไม่อยากสร้างปัญหามากมาย ถ้าจะให้มันเยอะ ก็เยอะที่บ้านนี่แหละ อย่าไปรบกวนคนอื่นเลย) 
แต่อยู่บ้านก็ไม่ค่อยได้ทำอะไร 
สิงสถิตย์ อยู่แต่ในห้องนอน อารมณ์ชมพู เคียงคู่คุณหมอตลอดเวลา 

มีแต่คนบอกให้ลดความอ้วน 
เราก็เนอะ ไม่ลด ..... เหมือนชีวิตสับสน อยากอยู่กับอะไร ..... อ้วนดำ ตลอดไป  
เค้าบอกให้เลือก ขาวใส อมชมพู ก็ไม่เชื่อ 

แล้วมันก็วนมาที่ประเด็นเดิม ถ้าไม่ชอบสีชมพู แล้วทำไมเลือกที่อยู่ในห้องนอน  
(อืม แล้วจะให้ไปนั่งเล่นในน้องน้ำรึไง) 
ส่วนห้องข้างล่างก็มีแต่เสียงรถผ่านไปมา ครึกครื้น รื่นเริง โปงลาง
ก็เหลือแต่ชั้น 4 ห้องพระ 

อืมๆ ว่างๆ จะเดินไปเล่นที่ห้องพระ 

ฉันไม่เคยมีปัญหาหรอกนะว่าจะอยู่ที่ไหน ไม่เป็นคนเรื่องมาก เรื่องการใช้ชีวิต 
เพื่อนที่คบๆ ก็เลือกมาแต่คุณภาพ (กรุณาดูภาพเพื่อนชั้นแต่ละคน ฮาได้สุดๆ หน้าตาภายนอกไม่ดี แต่ใจข้างในนี้ นิสัยดีมาก เอากีรพัฒน์เป็น บรรทัดฐาน หึหึ )


บางทีก็แอบคิดนะ ..... ถ้าเราสวยก็ดีสิ หนังเรื่องนี้จะได้ดู สมเหตุสมผลหน่อย 
แต่นี่ โหวววว อืม หน้าตาพริตตี้ งานโอท๊อปชัดๆ หนึ่งตำบล คนขี้เหร่ 

ช่วงหลังนี่ เดี๋ยวถ้าทำไร จะไปอัพไปบน ตารางชีวิต 
เพราะเหตุผลเดียว คือไม่อยากให้ใครต้องลำบากมากมาย 

และที่สำคัญ ฉันยังเป็นมนุษย์คนหนึ่ง 
ที่บางวันก็อยากอ่านหนังสือ บางวันก็อยากดูหนัง 
บางวันก็อยากขัดห้องน้ำ บางวันก็อยากล้างจาน 
บางวันก็อยากกินหวาน กินเผ็ด กินเปรี้ยว กินจืด 
เพราะร่างกาย และ ชีวิต มันยังมีความเป็น Human Being 

ส่วนการต้องอยู่ร่วมกับคนอื่น 
โดยที่เธอก็ไม่เครียด ฉันก็ไม่ทุกข์ 
สบายๆ ชิลๆ นั่งหัวเราะกันขำๆ หลังไมค์ 

คือการ .... คุยกันดีๆ พูดกันซักคำ 
ได้ หรือ ไม่ได้ก็ ตกลงกัน ไม่ต้องใช้อารมณ์ 
มันเหนื่อยไหมละ ก็แก่ๆ กันแล้วทั้งนั้น หึหึ 

จะพยายามบอกกันล่วงหน้า 


เคล็ดลับการอยู่ด้วยกันแบบให้มีความสุข
สื่อสารกันสิ แค่นี้เอง