ตามหลัก ภาษาศาสตร์ แล้ว การพิมพ์มิใช่การเขียน
การพิมพ์คือการพิมพ์ ที่ไม่ได้ แสดงออกด้วยลายมือ
ถือเป็นสัญญาที่เอามาผูกมัดตัวทางกฎหมายมิได้ เมื่อยังมิได้ลงลายเซ็นต์ หรือ ลงชื่อ
ดังนั้นตามทฤษฎีของฉัน การพิมพ์ ไม่นับจริงๆ ว่าเป็นการเขียน
เหมือนที่ทางการแพทย์ แยก การหลับ การนอน และการสลบ ออกจากกัน
- แบบไหนเรียกว่า หลับ
- แบบไหนเรียกว่า นอน
- และแบบไหนเรียกว่า สลบ
เพราะแม้ผลการแสดงออกทางร่างกาย จะเหมือนกัน คือ ตาปิด
แต่จริงๆ แล้ว การทำงานภายใน แทบจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
แล้วทำไมต้องกล่าวถึงการพิมพ์
เพราะการพิมพ์เป็นการเพ้อเจ้ออย่างมีศิลปะที่สุด สำหรับมนุษย์
การพิมพ์ มันเป็นอีกระดับหนึ่ง ที่สูงกว่า การพูด ฟัง อ่าน เขียน
มีนิทานเรื่องหนึ่ง จากมโหสดชาดก
ผู้หญิงสองคนอ้างตัว เป็นแม่ของเด็กทารก ตกลงกันไม่ได้ซักที
ว่าแล้ว มโหสด ก็ให้ทั้งคู่ ลงมือ จับ แขน ขา แล้วให้ดึงแย่งกัน
ปรากฏว่า
คนที่เป็นแม่จริงๆ รีบปล่อยเด็กน้อยทันที เมื่อเด็กน้อยส่งเสียงร้องไห้
ส่วนนางยักษ์ กลับลงมือแย่งชิง อย่างไม่ลดละ
ถ้าให้คน 4 คน ลงมือ แย่ง ชิง สิ่งของซักอย่าง
เชื่อฉันไหม ว่าคนที่ปล่อยลำดับ 2 จะเป็นคนที่รักคุณที่สุด
เพราะ
- คนที่ปล่อยคนแรก อาจจะไม่ได้รัก ..... เค้ารีบปล่อย เพราะสงสาร และไม่อยากต่อสู้เพื่อคุณ
- ส่วนคนที่ปล่อยคุณคนที่สอง นี่แหละเค้าที่จะรักคุณจริงๆ พยายามต่อสู้ แต่เพราะทนเห็นคุณเจ็บปวดไม่ได้ จึงต้องตัดใจปล่อย
- คนที่ปล่อยคุณ ลำดับ 3 อาจจะรักมากๆ พอกับลำดับ 2 เพียงแต่ เค้าโกรธและอยากเอาชนะ จึงดึงคุณอย่างแรง แต่แล้วก็ทนทำร้ายคุณไม่ได้ เลยต้องปล่อย เช่นกัน แม้จะพยายามสู้เต็มที่
- ส่วนใครที่ไม่ยอมปล่อยคุณเลย นั่นแหละ น่ากลัวที่สุด เค้าจะยืนอยู่ใน คำว่า หลง จนไม่ยอมให้คุณไปไหน แม้คุณจะร้องไห้ ควรญคราง เจ็บปวด เลือดไหล ซักแค่ไหนก็ตาม เค้าก็จะบีบคุณไว้ อย่างแน่น ไม่เลิกลา
ฉันจะตัดสินให้คนที่ปล่อยมือ ลำดับ 2 หรือ 3 ได้สิ่งนั้นไป
ถ้าคุณเห็น ช่วยบอกฉันด้วยนะ ว่าใครกันที่จับฉันจนแน่น
ฉันจะได้บอกให้เค้า ปล่อยหน่อยเถอะอย่ายืนที่ตำแหน่งหลงเลย
เอาเบาๆ เถอะ .....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น