สมุยวันที่ 3

อยู่สมุยมา 3 วันแระ .... พฤ ศ ส อ 
เอาเถอะ ..... ตอนนี้มีปัญหาเรื่องเดียวคือ เรื่องที่อยู่อาศัย 

หมายความว่า ไม่มีเงินค่าห้องเลย ถ้าจะอยู่ที่นี่ พี เอฟ อย่างน้อยต้องมีเงินจ่ายค่าห้อง 8,500 
หรือถ้าจะไปเอาห้องถูกๆ อย่างน้อยก็ต้องจ่าย 3,000 บาท 

ซึ่งยืมเงินน้ามาแค่ 2,000 บาท (ในความเป็นจริงเงิน 2,000 บาท อยู่สมุย 2 วันก็แทบจะหมดแล้ว)
กำลังคิดว่าควรจะทำอย่างไรดี ..... 

อยากทำงานนี้ไปนานๆ ไม่อยากเปลี่ยน ไม่อยากอะไรมากมาย 
ประเด็นก็คือ .... กุส์จะไปอยู่ที่ไหนดี ....

เมื่อวานขณะไปหางานทำ ต๊อกๆ แต๊กๆ .... เจอร้านของพี่คนหนึ่ง 
เค้าจ้าง Part Time 150 บาท ตอนดึก คิดว่าจะลองมาทำดู หาเงินปะทังชีวิต ในเดือนนี้ 
ถ้าเดือนนี้ผ่านได้ เดือนอื่นก็คงจะผ่านได้ดี 
พี่เค้าใจดีมาก บอกว่า 2 วันจะติดต่อไปเดี๋ยวจะหางานสปาให้  

ซึ่งอาจจะหมายความว่า พี่เค้า ..... อาจจะ ไม่ติดต่อ มา ..... 
แต่นั่นก็ไม่เป็นไร ..... เพราะน้ำใจแค่นี้ ก็ถือว่าดีถมถืดไปแล้ว สำหรับคนที่ไม่รู้จักกันเลย


บันทึกอันนี้ออกแนว ขมขื่น ...... 
กับสภาวะที่เราต้องเอาตัวรอด และต้องผ่านมันไปให้ได้ ในหนึ่งเดือนแรกที่จะทำงาน 
เพราะถ้าเดือนนี้มันผ่านไปได้ เดือนอื่นๆ มันก็คงดีขึ้น
เหมือนการคลอดลูกนั่นแหละ .... อาจารย์บอกว่า ส่วนที่จะทำให้คุณแม่ทรมาณที่สุด คือการ คลอดเอาศรีษะเด็กออกมา หลังจากนั้น ก็จะสบายๆ ชิลๆ และ เป็นเรื่องการเลี้ยงดู

โทรหาเจ๊ พี่สาว ...... อืม พี่บอกว่า ต้องไปหาดใหญ่ ไปกทม. จ่ายค่าเทอมลูก มะเอาเงินไปทำบอลลูลปะ บลาๆ บลาๆก็ sad นะเพราะตอนที่มันบอกว่าจะไปนครราชสีมา ฉันยังให้ยืมตั้ง 2,000 เลย แต่เรื่องแบบนี้ อย่าไปโทษคนอื่นเลย ..... โทษตัวเราเองดีกว่า ที่ให้เค้ายืมทำไม ....

ทีนี้ ไม่ต้องคิดจะโทรหาน้องสาว ..... 
มันไม่คุยด้วยแน่นอน มัน เฟสตัวออกไปไกลขนาดนั้น ห่างกัน ลิบ ลับ ไมล์ แอบเสียใจ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนก็เคยช่วยเหลือมันไว้ตั้งเยอะแยะ ค่ารถ ค่าบ้าน ค่าหอ แต่พอเราลำบาก กลับไม่มีใครอยากช่วยเลย เศร้าจริง 

คิดอะไรแทบจะไม่ค่อยออก 
มันปวดหัว ปวดตัวหนึบหนับ ไปหมด 

วันนี้เลยขับมอเตอร์ไซค์ ไปที่โบสถ์ คาทอลิก ..... กะว่ามีที่อยู่อาศัย คนอดอยาก ไหมซักหนึ่งเดือนก็พอ ผลปรากฏว่า ...... อิแม่ชี ชักสีหน้าไม่พอใจ แล้วพูดว่า ..... ลองไปถามพนักงานเซเว่นดู อารมณ์ อิคนจน กรูส์ไม่ว่างคุยยะ ???? ...... เงิบไป 8 สเตป


ตอนนี้คิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะทำอย่างไร 
มีเครื่องคอมโน๊ตบุ๊ค หนึ่งเครื่องคิดว่า ..... อาจจะขาย หรือจำนำ เพื่อเอาเงินไปเสียค่าห้อง .... ลองดู ลองดู น่าจะโอเคร แต่ประเด็นคือ เครื่องคอมกรู ...... ราคา ซื้อมาหมื่นเดียว นั่นแปลว่า ..... ราคาที่เอาไปจำนำ น่าจะได้แค่ 2000 บาทเท่านั้นเอง .... 

กรู เศร้าคะ กรูเศร้ามาก ........


พยายามคิดอย่างมีสติ คิดเป็นสเตป มีขั้นตอนมากที่สุด ...... คือ ...... 
รอพรุ่งนี้ ปรึกษา ไดอะน่า แล้วว่ายังไง ก็ค่อยว่ากัน เรื่องที่พัก 
เสร็จจากนั้นถ้ามันไม่ไหว ...... 
กุส์จะไปขออาศัยแม่ชีอยู่ เอออ อยู่วัดนี่แหละ ไม่ต้องแกล้งถาม 
หรือบางที อาจจะ ลองหางานที่มีที่พัก .... งานแม่บ้าน งานชนชั้นแรงงานที่มีที่พักให้ 

ชีวิตมันก็เศร้านะ 
เกิดเป็นคนจนมันเศร้าาจริงๆ 
ลำบากตั้งแต่เด็กจนโต จนเติบใหญ่ จนอะไรมากมาย 

แต่ทุกปัญหา มีทางแก้ไขคะ ทุกวัน เราแก้มันได้ 
แค่มีสติ อดทน และตั้งใจ เราต้องทำได้คะ ต้องทำได้ 

Dear Diary ,,,, welcome to start new life at Samui

สวัสดี ไดอารี่ที่รัก .....
ช่วงนี้ไม่ได้เขียนไดอารี่เลย ไม่รู้เป็นไร ..... มันซึมๆ เชื่องๆ มึนๆ งงๆ อย่างไรก็ไม่รู้ 
เพิ่งกลับมาจาก เกาะสมุย แบบไปเช้าเย็นกลับ ..... เพื่อไปสัมภาษณ์งาน 
เหนื่อยเตี้ยๆ ...... 
หากใครเข้ามาอ่าน ขอบอกเลยว่า อาการ Jet-Lack แมร่ง ยังไม่สะเทือนขวัญเท่า Ferry-Lack !!! (สลัด สัซพืช ... เหนื่อยแทบขาดใจ แต่นอนไม่หลับ เหมือนสมองเห็นแต่เส้นคลื่นสีฟ้า โยกเยกไปมา หยั่งกุกะกำลังเรียนวิชา signal ของวิศวะ เสพสมอารมณ์คลื่นทั้งหลายเหล่) 
อะกรูท้าเรยยยย วัดใจ ลองดูคะ ลองดู ....ถ้าใครเจ๋ง เจ๊ท้าพะงันคะ พะงั้น แบบไปกลับ .... กุส์เคยลองแระ อ๊วกเป็นสีเขียว สลิ่ม อิ่มเอิบเรยทีเดียว

• 05.00 am .... นาฬิกา เสรือก ไม่ปลุก ....
• 07.00 am .... ตื่นด้วยสัญชาตญาณ ship-หาย ไปไม่ทันเรือเที่ยวแรกแน่ ..... 
• 08.00 am .... ในที่สุดก็ทัน ด้วยวิชา วิ่งผ่านน้ำ ซอยฝีเท้า ซ้อนมอไซค์วิน แมร่ง เหมือนสมัยยังทำงานแถวสุขุมวิทเรย ทุกกิจกรรมทำด้วยความเร็วแสง 3*(10^8) สกอยซ์ ตีนชง ชงกะตีนทุกคนที่เข้าใกล้ .... แหม่ๆๆๆ
• 
  
• 10.30 am .... หิวเหมือนหมีกิสลี่อดอยาก  แต่อาหารในเรือ ferry ราคาเท่าในเครื่องบินนกแอร์เลยคิดในใจ กุส์จะหนีของแพงจากกรุงเทพ มาเจอของแพงที่สมุย เพื่อ ???????? 
• 11.00 am .... นึกมาได้ว่าหมอยาเภสัช รับผู้ช่วยจัดยาในโกดัง (กุส์ออกจาเชี่ยว OTC) ว่าแล้วก็เลยไปทิ้งใบสมัครไว้ดีก่าาาาาา
• 12.00 am .... ถึงเกาะด้วยอนิสงค์ป้าที่นั่งข้างๆ ขึันรถต่อไปไกลแสนไกล เพื่อไปเขียนใบสมัครกะร้านหมอยาเภสัช ขอบคุณป้ามาก แอบซึ้ง 
• 
  
• 12.15 am..... บนรถสองแถว เจอฝรั่งหล่อม๊ากกกก .... กรุณาลากเสียงยาวๆ ว่าม๊ากกกกกกกก มีขนขาสีเหลือบเหลือง ใส่แว่นดำตะกั่ว  ใส่เสื้อสีฟ้า ถือโมโตโรล่าเ หน้าตาดีแบบปลาหมอสีงานมังคุดหวานระดับตำบล  สีสันน่ากินมาก (แอบสะกดอาการหื่นๆ อิอิเป็นโรคแพ้ฝรั่ง) 
• 
  
• 12.45 am ..... เข้าไปร้านหมอยาเภสัชเพื่อเขียนใบสมัคร พนักงานหัวเราะ กระซิกกระซี้ รี่ร่า แล้วมองเราแบบจิกๆ วงการ ดีเทลยาเป็นเยี่ยงนี้ เห็นสาว อวบอ้วนไม่ได้ ต้องแอบจิก (ส่วนมาก ยอด OTC มาจากยาลดความอ้วน และเสริมความงาม กุส์กลมเป็นคุ่ม แน่นอน ว่าย่อมโดนเหยียดหยาม แอบเบื่อ ="=)
• 
  
• 12.50 am .... เขียนเสร็จใน 5 นาทีเร็วมาก เพราะไม่ตั้งใจเรย รู้สึกเสื่อมๆ นิดส์ เหมือนพนักงานไม่ให้เกียรติ แอบเศร้า เสียดายค่ารถ มาที่ร้านหมอยาเภสัช หมดเงินไปตั้ง ร้อยกว่าบาท แถมเสียฟามรู้สึกอีก
• 
  
• 13.30 am .... เจอพี่เอ็กซ์เจ้าของโรงเรียนที่ไปสมัครงาน หน้าเจ๊อ่อนกว่าฉันซะอีก เจ๊แอบแซว  ใบ certificate เยอะแยะนะคุณน้อง เจ๊เหมือนไม่อยากจะรับ แต่ก็ลองให้สอบสอน 
• สรุป พี่เอ็กซ์ชมว่าสอนดีมาก แอบดีใจ

ตกลงเงินเดือน เรียบร้อย พอใจระดับหนึ่ง 
อยากทำงานนี้ไปนานๆ แอบชอบ เจ้านายน่ารักดี สวยด้วย 
ดูสดใส ยิ้มหวานเชียว นิสัยดีด้วย ปรบมือๆๆๆ

มาเจอน้องไดอาน่า ..... ลูกครึ่งอินเดีย จมูก น่ารักอะ ดั้งโด่งมาก เป็นอาจารย์ที่นี่เหมือนกัน 

สรุป ....... โรงเรียนนี้มีครู 3 คน ....... พี่เอ็กซ์ น้องได๋ และนู๋บัว กะ ลูกศิษย์ฝรั่ง อีก5-6 คน Loneliness ยิ่งกว่า เรื่อง คิดถึงวิทยาซะอีก แมร่งงงงงงงง 

• 15.30 ..... รอรถนานมาก ยืนครึ่งชั่วโมง แท๊กซี่ สมุยราคาแพงหยั่งกะรถบินได้ ประมาณพอขึ้นปั๊บ ปีกงอก ไอพ่นกระจายสลายร่าง เริ่มปวดหัวหงิดๆกับจินตนาการไร้บันทัดฐานของตัวเอง ยืน นาน ร้อนมาก หิวด้วย 
• 16.00 ..... ลงเรื่อไปด้วยความโซซัดโซเซ ..... เหนื่อยมากไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้า หิวแทบจะกระโจนลงไปไล่ล่าคาบโลมาในทะเล ลากขึ้นมากินบนเรือเฟอร์รี่ (แหมคิดไปได้นะกรุส์) 
• 16.45 ...... เหม็นตีนน้องผู้หญิงที่นั่งข้างๆ หน้าตาก็สวย แต่เสือกถอดร้องเท้านั่งขัดสมาธิไม่เกรงใจใครเรยยยยย แถมกลิ่นเหมือนซากปลาเค็มบูด 
• 
  
• 16.55 ..... กุส์ลากสังขารอันเสื่อโทรม ไปนั่งหมดอาลัยตายอยากชั้นดาดฟ้า คนเดียว เงียบๆ
• เหม็นตีน-อิคนสวย หิวข้าว เมาเรือ ดีใจ หวาดหวั่น แอบกลัวอนาคต ทุกอย่างในสมองตีกันไปหมด ....  คิดถึงสา คิดถึงคิว คิดถึงป่าน ทุกคนอยู่สมุยทั้งนั้น แต่ไม่กล้าโทรไปหา กลัวคนอื่นลำบาก นึกคิดตลอดทางว่ากุส์จะทำยังไง ที่จะมาอยู่ สมุยได้โดยไม่ต้องใช้เงิน ..... ปลอมตัวเป็นมิชชั่นนารีแล้วอาศัย โบสถ์คาทอลิกดีไหม ???? ไม่เอา ไม่ดี พระเจ้าตบกะโหลกแน่ๆ 
• 17.00 .... มีฝรั่งเดินขึ้นมา อย่างหล่อ แบรดพิท ชัดๆ ใส่เสือยืดสีน้ำตาล ใส่แว่นดำ มือถือกระป่องเบียร์ อีกมือถือกล้อง ..... ตาประสานกัน ปิ๋ง ปิ๋งๆ (เค้าคงคิด อิอ้วนนี่มานั่งซึมทำไม ??? คนเดียว)
• นั่งอยู่ตรงนั้น มั่นใจว่า พี่แบรทพิท หันมามองบ่อยๆ ..... เลยฉีกยิ้ม แยกเขี้ยวไป ..... เฮ้ยยย เค้าแอบหัวเราะวะ ..... น่ารักชะมัด อืม อืม อืม อืม อืม ..... 
• 
  
• คำเตือน .... 
• การกินฝรั่งอาจจะทำให้เกิดการทะเลาะวิวาท และอาชญกรรม 
• อย่าทำ อย่าทำ ภาวนาในใจเบาๆ 

แดดส่องแรงมาก เลยหลบไปนั่งที่กราบเรือ ...... เจอ เฮียแบรทพิทอีก อร๊ายยย แอบ มะนม มโน 
พอทีนี้คนเริ่มขึ้นมายั้วเยี้ย ...... เลยหนีไปนั่งที่ดาดฟ้า ด้านหน้าเรือ ..... 

พี่แบรทพิทก็เดินวนมาเจอกันอีกโดยมิได้นัดหมาย 
หึหึ หึหึ หึหึ ........ ทีนี้เฮียเค้าถอดแว่นแล้วยิ้มเลย เว้ย เฮ้ยยยยยยยยยยยยย 
เลยยิ้มตอบ ..... แค่นั้นแหละ จบ ไม่มีไรเรยยยยยยยยยยยยยยยยย 

แต่มโนในสมอง เยอะแยะ แทบจะยาวเหยียดถึงงานแต่งงานระหว่างชั้นกะพี่แบรด อิอิ แขกเหรื่อในงาน เราจะแจก ไอโฟนจีน แบบก๊อปปี้ สี่ซิม ลงคริสตันเทียม เลี่ยมเปลือกมุก   วะ ฮ่าๆๆๆๆ 
เจิดคะ เจิด .............ไอเดียเริ่ด ไปห้าขุม .............. 
(อิพี่แบรท นั่งไม่รู้ตัว แต่เจ๊อะ น้ำลายไหล ฟืดฟาด)

ถึงนครด้วยร่างที่แหลกลาญ ......เหมือนเป็นซากศพ ......

ปล. เดี๋ยวไปอยู่ สมุยจะมาอัพเดทอีก ....... ชอบๆๆๆๆ แต่ชอบพะงันมากกว่า 

ปล.ที่ 2 ข้าพเจ้าสัญญาว่าจะไม่กินฝรั่ง ไม่อ่อย ไม่มอง จะทำแต่งานเท่านั้น สัญญาด้วยเกียรติ ลูกเสือสามัญ ขั้นสูง 

ปล.ที่ 3  กลับมาโดนชายนิก เหวี่ยงใส่อีกแล้ว เกิดไรขึ้นอะ .... ไม่เข้าใจ งอลไรเจ๊

• ก็นิกมีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ .... 
• ก็ชั้นตะหากไม่ใช่เหรอที่อกหัก 
• ก็ชั้นเองไม่ใช่เหรอที่เจ็บปวดตลอดมา 
• ก็ชั้นเองไม่ใช่เหรอ ที่ไม่รู้ตัวมากว่าหลายปี เรื่องนิก ไม่ใช่ปีเดียวอย่างที่แซวๆ กันหรอก 
• ก็ฉันเองไม่ใช่เหรอ ที่เจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก โดนด่าซ้ำแล้วซ้ำอีก 
• ก็ฉันไม่ใช่เหรอ ที่ได้รับบทเรียนเจ็บปวด
• ตั้งแต่ หนุ่มอเมริกา หนุ่ม แอลจีเรีย 

• แล้วเหวี่ยงเพราะอะไร ..... โกรธใครมา นุกนิก เป็นไร งง 
• ในเมื่อฉันก็ได้รับบทเรียนเยอะแล้วไห๊ม 
• และเราควรจะแยกย้ายไปทำตามความฝันกันได้แล้ว รึเปล่า 
• งานที่ดิฉันไปสัมภาษณ์มาก็ไม่ได้ หรูมากนะ ปกติ พื้นๆ เบๆ รายได้พอประมาณ 
• แถมฉันก็ยืนยันชัดเจนว่า .... ไม่เอาไร ไม่เอาเงิน ไม่เอายศ ไม่เอาไรทั้งสิ้น  
• และที่สำคัญ ........ ทุกคนก็มีแฟนแล้วทั้งนั้นไม่ใช่เหรอออออ 
• ชั้นตะหากไหม ที่เจ็บคนเดียว 

เจ็บนะ ...... เจ็บ ทุกที ....... เจ็บทุกทาง  ...... เจ็บ ว้อยยยยยยยยย 
แต่ไม่มีใครเข้าใจหรอก หอก หอก มากกก

สลัด สัตว์พืช 

เอามอยส์ กุ คืนมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ถอน มอยส์ ทามมายยยยยยย 

Time to go out and Get to do some work

ถึงเวลาออกไปทำงาน ......

มันคงถึงเวลาแล้วจริง ที่จะต้องออกไปทำงาน
ไปสมัครงานไว้ บ้าง บางที่ เพื่อการเริ่มทำงานแบบจริงๆ จังๆ .....

เอาละ สู้ๆ